New Memories

Vrijdag 22 april
We zijn wezen snorkelen en hebben een zeeschildpad gezien. Ondertussen zullen jullie wel gek worden van alle foto’s en filmpjes maar het blijft een mooie ervaring. Je bent aan het snorkelen en opeens uit de blauwe verte verschijnt een schildpad. Ze doen me denken aan een zwevende ufo. Ze stralen een soort rust uit omdat ze zich rustig voortbewegen maar vergis je niet ze zijn zo weg. We hebben een grote zeester van denk ik 30 cm gezien en op het laatst nog een platvis. Ik moest Rick vaak aanwijzen waar die zat en praten gaat ook niet zo lekker met een snorkel in je mond. Toen we er bijna uit gingen zagen we een skeletje van een zeester liggen. Dit is gewoon een witte, platte ronde schijf maar toch leuk om te hebben. Nadat Rick het met veel pijn (auw je oren) en moeite had opgedoken, kwamen we op het land erachter dat ie nog leefde. We hebben hem maar weer gauw terug gegooid in de zee.

Zaterdag 23 april
Ik werd van de week uitgenodigd om naar een bbq te komen bij Mr. Woodley. Zijn tuin is een van de tuinen waarin ik onderzoek doe. Toen we in zijn tuin aankwamen was er niemand. Hij was zelf niet thuis. We zijn hierna doorgelopen naar het vliegveld om tickets te boeken naar Anguilla. Op de terugweg was er nog steeds niemand dus we zijn maar doorgelopen naar huis. Toen we thuis aankwamen hoorde ik van een huisgenoot dat er een meneer was langsgekomen voor mij met eten. In de koelkast vond ik een grote bak met spareribs. Hij was dus langsgekomen om eten te brengen. Super lekker. Ik ga hem een kaartje in de bus doen voordat ik wegga. Zulke mensen maken mijn verblijf hier fijn.

Zondag 24 april
Zondag zijn we gaan hiken op de Quill. Dit keer naar Panorama Point, het hoogste puntje op de Quill, zodat we een uitzicht hadden over de Noordkant van het eiland. Het was weer een zware tocht naar boven met de hoge luchtvochtigheid en de benauwde hitte. Het laatste stuk naar boven was bijna recht omhoog en we moesten ons dan ook aan bomen en touwen omhoog trekken. Maar het uitzicht was wel bijzonder. Alle huisjes, de aiport en de zee aan beide kanten was ons uitzicht. Hierna zijn we terug naar beneden gegaan. Weer via de Short Cut maar deze keer is er niemand gevallen, ook al heeft het een paar keer niks gescheeld. ’s Middags zijn we naar het strand gegaan en ’s avonds hebben we de spareribs van Mr Woodley gegeten. Lekker!

Maandag 25 april
We hebben deze dag lekker genoten op het strand. Je moet toch wat in die warmte :)

Dinsdag 26 april
In de ochtend reden huisgenoten naar het natuurpark ‘Boven’. Dit was een ideale gelegenheid voor Rick en mij om daar te gaan hiken. Daarheen lopen is namelijk al een flinke tocht, dus meerijden was ideaal. Terwijl mijn huisgenoten naar de berg ‘Boven’ gingen, gingen wij naar Venus Bay en naar Jenkins Bay. Naar Venus Bay loop je door de vallei tussen de verschillende bergen tot je bij een ruig stenenstrand aankomt. Aan deze zijde van het eiland kan je niet zwemmen, nouja je kan er 1 keer zwemmen en dan ben je weg. Hierna zijn we naar Jenkins Bay gegaan. Om hier naar toe te gaan loop je door een oud rivierbed dat nu opgedroogd is. Op sommige stukken heb je hoge muren van zand naast je en bij sommige stukken kan je net over het randje kijken. We zijn weer wat Soldier Crabs tegen gekomen en Rick heeft hier zijn eerste slang gezien: de Red-Bellied Racer Snake. Het was fijn om van de absolute stilte te kunnen genieten, behalve de wind en de vogeltjes hoor je niks. Op een gegeven moment hoorde ik een raar zoem geluid en zag een bijennest in de boom op 1 meter afstand. We zijn maar gauw doorgelopen. Op het topje hadden we mooi uitzicht over de vallei en Jenkins Bay. Er stond daar wel heel veel wind. Maar het was erg leuk om door een oude rivier te lopen.

Woensdag 27 april
Wij hebben deze Kingsday in stijl gevierd: we hebben het vliegtuig gepakt naar Anguilla. Dit was ongeveer 20 minuten vliegen met een NOG kleiner vliegtuig dan waarin ik hier aankwam. Anguilla is een Brits eiland, dus we moesten links rijden. Dat ging nog een paar keer mis. Nadat we zijn aangekomen in het appartement/villa zijn we meteen op pad gegaan. Eerst even wat eten en daarna doorgereden naar Little Bay, waarbij we ongeveer 30x zijn omgekeerd en weer terug zijn gereden omdat we het niet konden vinden. Dit strandje kom je alleen via een kano of je moet via een wand naar beneden klimmen. Wij kozen voor het laatste, zo stoer zijn we ondertussen wel. Na een tijdje waren de andere mensen weg en hadden we het strand voor ons alleen. Geweldig. Prachtig water en een wit strand. Daar denk ik aan bij de Cariben! Nadat Rick een paar keer van de rotsen af was gesprongen en ik uit gedobberd was, zijn we vertrokken. We hebben nog wat rondgereden en af en toe gestopt bij andere strandjes om te kijken of het wat was om de volgende dag heen te gaan. ’s Avonds zijn we lekker uit eten geweest op een van de stranden.

Donderdag 28 april
Donderdag zijn we via een bootje naar een onbewoond eiland gegaan. Er staat alleen een restaurantje op en een paar ligbedden. Unieke ervaring! We wilden even een rondje lopen toen we achter ons het geluid van een vliegtuig hoorde. Een kleine vliegtuigje (zo een waar we mee gekomen waren) kwam stijl naar beneden op het restaurant af en vlak voordat ie bij het eiland was ging ie weer recht omhoog. We weten nog steeds niet of dit de bedoeling was of niet. Leuk vooruitzicht voor de terugreis. Ahum. Maar goed deze spanning was zo voorbij aangezien je hier wel ontspannen moet zijn. Voetjes in het zand en zwemmen in turquoise water. Rond een uur of 1 zijn we vertrokken met de boot en zijn we naar een ander strand gereden. We hadden maar een paar dagen dus we moesten zo veel mogelijk zien! We besloten om te lunchen op Shaol Bay en daarna zijn we daar nog even gaan liggen. Jaja, wit strand en blauw water we weten het. Maaaar het was weer prachtig! ’s Avonds zijn we gaan eten op een ander strand. Genieten.

Vrijdag 29 april
De laatste dag op Anguilla. We zijn naar Rendezvous Bay gereden om daar eens te kijken. We zijn een stukje doorgelopen zodat we niet in de drukte zouden zitten. Het water was heerlijk warm en helder. Helaas is er niet veel te zien in dat heldere water, want er waren nul rotsen. Geen goed habitat dus voor zeeleven. Toen we uit het water kwamen was er opeens een trouwerij bezig. Wij heel zachtjes gedaan, maar dat duurde lang! Ondertussen kwam er opeens een leguaan langs. De eerste die ik had gezien. Daar moest ik natuurlijk achteraan en foto’s van maken. Het was een ‘Green Iguana’. Helaas is dit een invasieve soort ,maar ja ik heb er eindelijk een gezien! Ik wist niet dat ze zo een lange staart hadden. Ik had een filmpje gemaakt maar dat was toen die net zat te kakken, dus ik heb er maar nog een gemaakt. Anders is het ook zo gek! Hierna zijn we naar het vliegveld gegaan en weer terug gevlogen naar Statia.

De dagen hierna hebben we maximaal genoten van het weer, het strand en van elkaar. Dit was de laatste week van Rick en hij had nog ‘maar’ 1 zeeschildpad gezien. Daar moest natuurlijk verandering in komen. Elke dag het water in in de hoop dat we er een tegen zouden komen. Ongeveer 100 meter (dit kan meer of minder zijn, ik ben een vrouw weet ik veel) uit de kust ligt een boei waar mensen hun rubber bootje aan kunnen leggen. Dit is een beetje een marker die iedereen gebruikt als ze iets hebben gezien. ‘ja iets links van de boei zag ik dit en dit’. Toen we bij de boei kwamen lag er een super grote schildpad daar te rusten. We konden dus mooi naar hem kijken en ik kon Rick aanwijzen waar zijn tags zaten. Deze tags zijn metalen plaatjes met een code die om de achterkant van beide voorvinnen gebogen zijn. Veel schildpadden worden getagd, zodat ze gemonitord kunnen worden tijdens bijvoorbeeld het broedseizoen en dat gezien kan worden waar ze vandaan kwamen. Het is leuk dat Rick dit toch ook interessant vindt. Als we een andere zagen zei hij later of die wel of niet getagd was. We hebben ook nog een pijlstaartrog gezien. Deze was aan het foerageren op de bodem. Dit is toch wel spannend aangezien die pijl dodelijk kan zijn. Gelukkig bleef die beneden en konden we toch even naar hem kijken. De dag erna gingen we kijken of de schildpad er misschien toevallig weer lag. We gingen het water in en richting de boei. Voor de mensen die het nog niet weten: ik ben eigenlijk best bang in de zee altijd. Maar dieren onder water vind ik interessant. Dus alles met gepaste afstand. Toen we bij de boei aankwamen zag ik een vis van ongeveer 30 cm op me af zwemmen. Ik denk hee dat is een gekke vis die heb ik nog niet gezien. Maar die vis stopte niet en zwom tegen me aan. Vervolgens bleef die bij me en voelde ik hem in mijn benen en buik happen. Ik natuurlijk in paniek. Toen ik het niet meer voelde kon ik Rick vertellen wat er gebeurde, die begreep niet waarom ik zo hysterisch aan het doen was. Vervolgens begon het visje bij Rick hetzelfde te doen. Toen was het voor mij klaar en begon in paniek naar de kant te zwemmen. Maar dit is best ver. Het visje besloot mij te volgen terwijl ik gillend en half verzuipend zo snel mogelijk op het land probeerde te komen. Tenslotte had ik geen idee wat voor vis dit was, deze had ik nog nooit gezien of iemand over horen praten. Toen ik weer een beetje gekalmeerd was, ben ik naar de duikschool gegaan om te vragen of zij wisten wat voor vis dat is. Na twee boeken doorgekamd te hebben, vonden we de vis. De ‘Shark Sucker’. Dit visje zuigt zich vast aan haaien, roggen of schildpadden. Zo kan die grote afstanden afleggen en tegelijk mee snoepen van eten dat zijn gastheer vangt. Dit visje vond onze afmeting kennelijk wel interessant en probeerde aan ons te kleven. De shark sucker heeft een soort zuignap op zijn kop zodat hij makkelijk blijft plakken. Ze horen eigenlijk niet in kust gebieden te zitten maar is waarschijnlijk mee gekomen met de grote schildpad die nog steeds onder de boei lag. Terwijl me dit wel een beetje gerust heeft gesteld, vind ik het nog steeds spannend om er weer in te gaan. Telkens ging Rick eerst kijken bij de boei of de grote schildpad er lag en of die vis erbij zat. Gelukkig was ie na een paar dagen weg en kon ik weer voorzichtig het water in. Hierna hebben we samen nog een aantal schildpadden gezien.
Vrijdag ochtend is Rick naar huis gegaan en ondertussen zijn voor mij de laatste twee weken alweer aangebroken. Nu nog optimaal genieten van het weer, maar dat moet wel lukken. In Nederland is het kennelijk 25 Graden. Schattig hoor, zo laag staat hier de airco! De voorspelling voor aankomende week is alleen maar 30 Graden. Vervelend zeg.

Groetjes uit Statia